Στο Hello

Ο ρόλος σας αγαπήθηκε πολύ.Το αντιλιφθήκατε;

Πράγματι! Ο "Λουκάς" διακατέχεται απο ανιδιοτέλεια ακέραιη και αδιαπραγμάτευτη πίστη σε ηθικές αξίες και αρχές, δόσιμο και γενναιοδωρία. Με κόστος της προσωπικής του ζωής,είναι έτοιμος να θυσιαστεί για τους φίλους του. Είναι τιμή μου που τον ενσαρκώνω, σε μία επόχη που όλα κινούνται γύρω από το συμφέρον. Έτσι επειδή ο κόσμος συγχέει το ρόλο με τον ηθοποιό απολαμβάνω και εγώ τα θετικά συναισθήματα που αξίζουν στον "Λουκά".

Έχετε ανάγκη την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου;

Ναι, έχω ανάγκη να μ'αγαπάει ο κόσμος. όχι διότι στερήθηκα την αγάπη στα παιδικά μου χρόνια. Έχω δύο υπέροχους γονείς που ήταν απλόχεροι στο δόσιμο της τρυφερότητας και της αγάπης τους. Απλώς θέλω να λαμβάνω χαμόγελα. Στεναχωριέμαι όταν βλέπω μουντά πρόσωπα.

Φέτος ήταν για εσας μία πολύ καλή χρονιά και στην παράσταση "Καζαμπλάνκα".

Ήταν η πανδαισία της καλλιτεχνικής μου ευχαρίστησης. Κάθε τραγούδι ήταν ένα μονόπρακτο, με αρχή, μέση και τέλος, μία ιστορία που πρέπει να αφηγηθείς.Ευτυχώς, θα συνεχίσουμε και του χρόνου με την Νίνα Λοτσάρη στην παράσταση "Βεντέτα"

Πόσο σας απασχολεί το χειροκρότημα των θεατών;

Με επηρεάζει, αλλά προσπαθώ να αποφύγω ένα λάθος. Θα σας αποκαλύψω κάτι προσωπικό. Πριν από το σόου, παρακαλώ τον Θεό να αποβάλει απο μέσα μου την αλαζονεία να θέλω ν'ακούσω ένα μεγάλο χειροκρότημα, πιστεύοντας οτι αν δεν το ακούσω, δεν έχει περάσει το μήνυμά μου στο κοινό. Μου έχει αποδειχτεί οτι σε παραστάσεις που το χειροκρότημα ήταν λίγο και που σκέφτηκα: "Έδωσα την ψυχή μου και δεν πήρα τίποτα μίσω", μετά η προέλευση του κόσμου στα καμαρίνια ήταν τεράστια. Ο κόσμος καταλαβαίνει και ας μην το δείχνει.